Handel era grande – grandioso! – e opulência uma de suas marcar registradas. Lembremos que escreveu música real. Nascido no mesmo ano que Johann Sebastian Bach e Domenico Scarlatti era também imensamente talentoso, tanto compositor quanto instrumentista. Foi um cidadão do mundo europeu e dominou com maestria os estilos e gêneros então praticados.
Neste interessante disco temos uma mostra de sua produção orquestral. A orquestra ‘from Ghent to the world’ com o provocador nome B’Rock Orchestra usa instrumentos de época e, apesar de não ser muito grande, produz um som à altura do George. A escolha de repertório é para fisgar os que (ainda) não conhecem a música de Handel e para lembrar aos que a conhecem de quanto é boa.
Dois concertos grossi, um de cada coleção, opus 3 e opus 6. Eu simplesmente adoro o Primeiro Concerto do opus 6. Aberturas de algumas óperas completam este delicioso programa que deve render uma boa hora de barroco prazer.
B’Rock Orchestra has the Baroque era at heart. Our intuitive, ambitious and connective approach has made us one of today’s most successful and forward-thinking period orchestras.
Aproveite!
René Denon
O pessoal do B’Rock em frente ao quartinho de ‘guardar tudo’ do PQP Bach…
Se você gostou desse post, pode querer visitar este aqui…
Gente, este disco antiguinho tinha que ser postado. Sim, ele é à moda antiga, mas com muita competência e sensibilidade, Rilling e sua excelente turminha apresentam aqui ao menos duas das melhores Cantatas de Bach, a BWV 137 e a 78. A primeira ária de ambas — faixas 2 e 12 — já bastariam pela elevar este CD ao Olimpo. Tudo funciona maravilhosamente e, como diz a imagem que acompanha este post, serve para fazer de você um sujeito mais feliz, mesmo com a fumaceira e a devastação que o agro preparou pra nós. (Escrevo este post em 12 de setembro de 2024. Vou agendá-lo e talvez ele chegue para vocês depois do fim do Brasil.)
J. S. Bach (1685-1750): Cantatas BWV 137, 129 e 78 (Rilling)
O que você faz naquele momento de grande atribulação? Como lidar com os dias nos quais seu coração se enche de dúvidas e angústias? Como beber daquele amargo copo? Hoje, eu danço…
Esse disco do pianista italiano Alessio Bax, radicado em Nova Iorque, oferece música que foi inspirada em danças. Dançar é uma das manifestações artísticas mais primitivas e definitivamente afeta a todos, mesmo aos mais desajeitados. Eu parafraseio o adágio antigo dizendo: quem dança, seus males espantam!
O disco começa com Suíte Inglesa No. 2 de Bach, que é uma sequência de danças: allemanda, courante, sarabanda, bourrées e gigue, precedidas por um dançante prelúdio. Um salto no tempo e no estilo nos leva à outra suíte de danças, agora composta por Bartók. O contraste não poderia ser mais forte. A modernidade da suíte de Bartók se deve muito à inspiração folclórica, de natureza mais primitiva do que as danças cortesãs de Bach.
Em seguida o mistério e a sensualidade das danças espanholas estão presentes em peças mais curtas, mas absolutamente características. Manuel de Falla e Isaac Albeniz são os culpados desses pequenos pecados em forma de música para dançar.
Valsas não poderiam faltar e Liszt, assim como o elegantíssimo Ravel proveem essa demanda. E para fechar o recital, duas pequenas e virtuosísticas peças: uma transcrição para piano de uma gavota de Bach, feita por Rachmaninov, e uma dança húngara, de Brahms, num arranjo de outro grande virtuose do piano, György Cziffra.
Você não precisa sair rodopiando ao ouvir o disco, mas se você nem batucar os dedos ou mexer com os pés, precisa rápida terapia de dança…
Johann Sebastian Bach (1685 – 1750)
English Suite No. 2 in A minor, BWV807
Prélude
Allemande
Courante
Sarabande
Bourrée I – VI. Bourrée II
Gigue
Belá Bartók (1881-1945)
Tanz-Suite, Sz. 77, BB 86b (Version for Piano)
Moderato
Allegro molto
Allegro vivace
Molto tranquillo
Comodo
Finale. Allegro
Manuel de Falla (1876-1946)
El sombrero de tres picos: Danza del molinero (Farruca)
[Version for Piano, with introduction transcribed by Alessio Bax]
Danza
Isaac Albéniz (1860–1909)
Tango (No. 2 from Espana, Op. 165)
Danza
Manuel de Falla
El amor brujo: Danza ritual del fuego, para ahuyentar los malos espíritus
Danza
Franz Liszt (1811-1886)
Valses oubliées, S. 215: No. 1
Valse
Maurice Ravel (1875–1937)
La Valse
Valse
Johann Sebastian Bach
Violin Partita No. 3 in E Major, BWV 1006 [Arr. Rachmaninov]
Gavotte en rondeau
Johannes Brahms (1833–1897)
Hungarian Dance No. 6 in D flat major [Arr. György Cziffra]
His ninth solo album on Signum Records, Alessio Bax combines exceptional lyricism and insight with consummate technique and is without a doubt “among the most remarkable young pianists now before the public” (Gramophone). Here he presents an album of works for dancing, including tangos and waltzes spanning three centuries. — [Página da gravadora]
How does Bax achieve such a powerful crescendo at the Bartók Dance Suite’s outset without the least banging …As for Falla’s Ritual Fire Dance, you rarely hear the music soar from the ground up, where booming bass lines ignite genuine right-hand fireworks: a wonderful performance. — [Gramophone Magazine, October 2024]
Ligeti é um dos meus compositores favoritos, assim como Bartók. Este disco é excelente. Como uma compilação de três excelentes obras importantes de Ligeti (o concerto para violoncelo é ótimo; os concertos para piano e violino são obras-primas), é uma excelente introdução ao mundo único e vanguardista de Ligeti. Por causa das excelentes performances (Pierre Boulez conduzindo seu Ensemble Intercontemporain, com virtuoses nos instrumentos solo apresentados), este disco deveria ser conhecido por todos os amantes de Ligeti. As orquestrações do húngaro parecem concebidas de forma sobrenatural. O Concerto para Piano é um turbilhão de fantasias ritmicamente conduzidas, de pulsos quase mecânicos, colidindo, e melodias distorcidas e alegres. O Concerto para Violino é peculiar e chocante, selvagem e apaixonado. Todas as composições do disco demonstram um uso incrivelmente eficaz do virtuosismo a serviço absoluto da visão artística.
György Ligeti (1923-2006): Concertos para Piano, Violoncelo e Violino (Boulez, Queyras, Gawriloff, Aimard, Ensemble InterContemporain)
Concerto For Piano And Orchestra (Piano – Pierre-Laurent Aimard)
1 1. Vivace Molto Ritmico E Preciso – Attacca Subito: 3:55
2 2. Lento E Deserto 7:01
3 3. Vivace Cantabile 4:23
4 4. Allegro Risoluto, Molto Ritmico – Attacca Subito: 4:48
5 5. Presto Luminoso: Fluido, Costante, Sempre Molto Ritmico 3:15
Concerto For Violoncello And Orchestra (Violoncello – Jean-Guihen Queyras)
6 1. ♩= 40 – Attacca: 6:54
7 2. (Lo Stesso Tempo) ♩= 40 8:14
Concerto For Violin And Orchestra (Violin – Saschko Gawriloff)
8 1. Praeludium: Vivacissimo Luminoso – Attacca: 4:18
9 2. Aria Hoquetus, Choral: Andante Con Moto – Attacca: 8:15
10 3. Intermezzo / Presto Fluido 2:44
11 4. Passacaglia: Lento Intenso 5:55
12 5. Appassionato: Agitato Molto 7:13
Composed By – György Ligeti
Conductor – Pierre Boulez
Ensemble – Ensemble InterContemporain
Arrumação dos CDs nas prateleiras faz parte do rol das inúteis coisas que fazemos para nosso próprio prazer. Organizar por ordem alfabética de nomes de compositores pode fazer Alkan morar próximo de Albinoni, o que me parece um disparate. Ordem cronológica dos compositores coloca ombro a ombro gentes como Bach, Handel e Scarlatti – para saber a sequência correta é preciso descobrir os horóscopos de cada um deles. Mas, onde colocar os discos com músicas de dois ou mais compositores? Bem, digam-me lá como fazem vocês… organizar pela cor das lombadas?
A alegria do Melvyn quando soube que o disco seria postado…
Estava eu em mais uma dessas arrumações quando dei com este despretensioso disco, alocado com os discos-encartes de banca. Quem é visto, é lembrado… e lá foi ele para o DVD player que por ora uso nessas situações. A proposta do disco é explorar o gênero musical noturno, no qual o maioral é Chopin, é claro, mas nem só de peças de Chopin ele é composto. Temos três peças do compositor irlandês John Field, intercaladas nas seis primeiras faixas, com três de Chopin. Quão interessante é essa parte do disco. Por mais charmosas e brilhantes que sejam as peças de Field, as obras de Chopin se sobressaem. O mais charmoso dos noturnos de Field, para mim, é o de número 6. Depois temos mais alguns noturnos de Chopin. E como é lindo Noturno em sol maior op. 37/ 2! (Quizz PQP Bach – em qual propaganda esse noturno foi usado?)
Não sei como a produção do disco não escolheu algumas peças de Fauré, outro compositor de noturnos, mas acho que aí entrou o dedo (seria melhor dizer ‘os dedos’?) do intérprete Melvyn Tan. Debussy tem uma conexão bem forte com a Chopin, apesar das imensas diferenças. De qualquer forma, fiquei assim conhecendo o Noturno para piano de Debussy, que compôs também noturnos para orquestra, e me deliciei com a sequência de Prelúdios escolhida para completar o disco.
Devo dizer que esse disco foi gravado no apagar das luzes do século passado e naqueles dias Melvyn era mais conhecido como intérprete de pianoforte, membro ativo do uso de instrumentos de época. Tenho escutado o disco agora várias vezes, sempre com bastante gosto, especialmente a parte inicial. Tanto que vou dar uma busca nas gravações dos intérpretes de John Field, tais como o também irlandês John O’Conor ou Benjamin Frith…
JOHN FIELD (1782 – 1837)
Noturno No.4 em lá maior
FRÉDÉRIC CHOPIN (1810–1849)
Noturno em fá maior, Op. 15/1
JOHN FIELD
Noturno No. 5 em si bemol maior
FRÉDÉRIC CHOPIN
Noturno em sol menor, Op. 15/3
JOHN FIELD
Noturno No. 6 em fá maior
FRÉDÉRIC CHOPIN
Noturno em sol menor, Op. 37/1
Noturno em sol maior, Op.37/2
Noturno em mi menor, Op. 72/1
Noturno em mi maior, Op. 62/2
Noturno em si maior, Op. 9/3
CLAUDE DEBUSSY (1862 – 1918)
Noturno
Prelúdio: La Fille Au Cheveux De Lin
Prelúdio: Brouillards
Prelúdio: Feuilles Mortes
Prelúdio: Les Sons Et Les Parfums Tournent Dans L’air Du Soir
Prelúdio: La Terrasse Des Audiences Du Clair De Lune
Os historicamente informados venceram e o sinal está fechado para nossos pais. Vindo da obscura gravadora Astree Auvidis, o CD que ora lhes apresento é superior ao de nossa última postagem. Sim, aquele era da Philips, tão cheirando a brilho e a cobre, etc., mas inferior. Fazer o quê? Acontece que este aqui é um registro com instrumentos originais e este que vos escreve se acostumou com a sonoridade dos instrumentos de época. Pode parecer que estou brincado, mas não é nada disso. A gente se acostuma ao que é bom e depois vá voltar àquele som sem transparência, vá. Belo disco. Confiram!
Antonio Vivaldi (1678-1741): 7 Concertos para Oboé, Fagote e Cordas (Bernardini, Borras)
Concerto Pour Hautbois En Fa Majeur RV 455
1 Allegro 3:37
2 Largo 2:28
3 Allegro 2:31
Concerto Pour Basson, Cordes Et Basse Continue En La Mineur RV 498
4 Allegro 4:07
5 Larghetto 3:17
6 Allegro 2:31
Concerto Pour Hautbois, Cordes Et Basse Continue En Ré Majeur RV 453
7 Allegro 3:33
8 Largo 1:58
9 Allegro 2:57
Concerto Pour Hautbois, Basson, Cordes Et Basse Continue En Sol Majeur RV 545
10 Andante Molto 3:45
11 Largo 2:42
12 Allegro Molto 3:02
Concerto Pour Basson, Cordes Et Basse Continue
13 Allegro 3:45
14 Largo 3:39
15 Allegro 3:30
Concerto Pour Hautbois, Cordes Et Basse Continue En La Mineur RV 463
16 Allegro 3:27
17 Largo 3:27
18 Allegro 2:53
Concerto Pour Basson, Cordes Et Basse Continue En Fa Majeur RV 488
19 Allegro Non Molto 3:08
20 Largo 3:13
21 Allegro 2:05
Alfredo Bernardini, oboe & dir.
Josep Borras, basson
L’Armonia et l’Inventione
Serei culpado de heresia, mas falemos sério. Esse CD, quando comparado com as gravações historicamente informadas, é inferior. Não é que seja ruim, longe disso, é que a transparência dos instrumentos originais é imbatível. Eu tenho este disco em vinil — o Ranulfus e o FDP devem ter também. Holliger em seu auge e o I Musici no mesmo nível, mas, para ouvidos atualizados, apesar do notável equilíbrio obtido pelo excelente Holliger e do perfeito senso de estilo, não funciona mais. O próximo CD que vou postar é também de Concertos de Vivaldi para Oboé — outro repertório — e é melhor. Aguardem!
Antonio Vivaldi (1678-1741): 5 Concertos para oboé e um para oboé e fagote (Holliger, Thunemann, I Musici)
Concerto RV 452 In C For Oboe, Strings And Continuo (6:17)
A1 Allegro
A2 Adagio
A3 Allegro
Concerto RV 454 In D minor For Oboe, Strings, And Continuo (8:11)
A4 Allegro
A5 Largo
A6 Allegro
Concerto RV 545 In G For Oboe, Bassoon, Strings, And Continuo (9:56)
B1 Andante Molto
B2 Largo
B3 Allegro Molto
Concerto RV 446 In C For Oboe, Strings, And Continuo (8:38)
B4 Allegro
B5 Adagio
B6 Allegro
Bassoon – Klaus Thunemann (tracks: B1 to B3)
Composed By – Antonio Vivaldi
Oboe – Heinz Holliger
Orchestra – I Musici
Painting – Antonio Canaletto*
Mais um belo lançamento do selo Alpha, com um Mozart impecavelmente interpretado, e historicamente informado. A sonoridade da orquestra nos surpreende primeiramente, mas depois nos acostumamos, e o som amadeirado da flauta de François Lazarevitch ajuda a emoldurar em um belo quadro estas obras primas do repertório para a Flauta.
Já trouxe outras gravações para os senhores destes mesmos concertos, e cada uma delas tem seus méritos, sem exceção. Fã incondicional que sou de Jean Pierre Rampal, ainda considero suas gravações as mais importantes, já históricas, por que não dizer, assim como a de Aurèle Nicolet, todas presentes e com os links ativos para os senhores apreciarem.
O que posso destacar destes registros que ora vos trago é sua atualidade, não apenas pelo fato de ser um CD recém lançado, mas também pela questão de interpretação mesmo. François Lazarevitch é um flautista muito seguro e competente, lembrando que ele também tem de dirigir a orquestra. As cadenzas são de sua própria autoria, e não posso deixar de citar o comentário do próprio solista falando sobre elas, que por sua vez cita um musicólogo do século XVIII, Daniel Gottlob Türk, livremente traduzido por este que vos escreve ( texto incluído no booklet):
“Pode não ser inapropriado comparar uma cadência a um sonho. Muitas vezes sonhamos no espaço de alguns minutos sobre eventos reais que vivenciamos nos termos mais vívidos e marcantes, mas sem coerência ou consciência clara. O mesmo vale para uma cadência: graças às suas mudanças repentinas e às surpresas que cultiva, a cadência é como o sonho do movimento ao qual está ligada”.
Que mais poderia acrescentar a esta belíssima passagem? Espero que apreciem. Como comentei, trata-se de um lançamento muito recente do sempre ótimo selo Alpha.
CONCERTO POUR FLÛTE EN RÉ MAJEUR, KV 314
1 I. Allegro aperto 2 II. Adagio ma non troppo 5’52
3 III. Rondeau. Allegro
CONCERTO POUR FLÛTE ET HARPE EN DO MAJEUR, KV 299
4 I. Allegro
5 II. Andantino
6 III. Rondeau. Allegro
CONCERTO POUR FLÛTE EN SOL MAJEUR, KV 313
7 I. Allegro maestoso
8 II. Adagio ma non troppo
9 III. Rondo. Tempo di Menuetto
François Lazarevitch – Flûte & Direction
Sandrine Chatron – Harpe
Les Musicien de Saint-Julien
FDP Bach resolveu voltar ao século XX em suas próximas postagens. Teremos Bártok, Prokofiev, Stravinsky e talvez Strauss no pacote. Vamos começar com Bela Bártok. FDP tem um carinho especial para com esta coleção da integral das obras para piano e orquestra do genial pianista, compositor e pesquisador húngaro. Não sabe o por quê… Zoltan Kocsys é um intérprete que captura muito bem o espírito da obra, talvez pelo fato de também ser húngaro, e a direção de Ivan Fischer é sempre correta e segura. Enfim, uma gravação de excelência.
Béla Bartók (1881-1945): The Works for Piano & Orchestra (Kocsis, Fischer)
Piano Concerto No. 1
1-1 Allegro Moderato 8:40
1-2 Andante 6:47
1-3 Allegro Molto 6:37
Music For Strings, Percussion, And Celesta
1-4 Andante Tranquillo 7:22
1-5 Allegro 7:30
1-6 Adagio 7:24
1-7 Allegro Molto 7:01
Piano Concerto No. 2
2-1 Allegro 9:17
2-2 Adagio – Piu Adagio – Presto 12:51
2-3 Allegro Molto 6:00
Rhapsody For Piano And Orchestra, Op. 1
2-4 Adagio Molto 13:56
2-5 Poco Allegretto 9:55
Scherzo For Piano And Orchestra
3-4 Introduzione (Adagio Ma Non Troppo) 6:51
3-5 Allegro Vivace – Scherzo (Allegro) 9:46
3-6 Trio (Andante) 5:09
3-7 Scherzo Da Capo (Allegro Vivace) 8:15
Conductor – Ivan Fischer
Orchestra – Budapest Festival Orchestra
Piano – Zoltán Kocsis
A maioria de vocês talvez não conheça o Ensemble Renaissance, mas posso começar dizendo que ele foi o primeiro conjunto a dedicar-se à música antiga (pré-barroca) no Sul da Europa, em 1968. Os caras são de Belgrado. Os fundadores do Ensemble são Ristic Miomir, Dimitrijevic Ljubomir, Dragan Mladjenovic, Dusica Obradovic e Iskra Uzelac e deram seu primeiro concerto em 1970 em Belgrado. Hoje, já são mais de 3000 concertos em toda a Europa e eu concordo com o entusiasmo dos críticos pelo grupo. Este CD, por exemplo, é notável. Você pode não ouvir ainda aqui a alegria da música atual da Sérvia nem da Bósnia, mas toda a influência cigana já estava entranhada bem ali, ao lado da atual Itália. Curioso.
Roots of the Balkan: Music & Songs from Old Serbia (Ensemble Renaissance)
Eastern Serbia • Istočna Srbija
1 Igra I Pesma »Sitan Biber« (Svadbarska) 2:40
2 Noćna Putnička Melodija 2:55
3 Putnička Pesma »Visoko Drvo, Lad Nema« 3:44
4 Tri Igre: Ostroljanka, Polomka, Cigančica 3:53
Songs From Kossovo And Metochia
5 »Marijo, Deli, Bela Kumrijo« 3:19
6 »Crna Zemljo, Sestro« 3:16
7 »Oj, Jabuko, Zeleniko« 3:56
8 »Izvor Voda Izviraše« 2:22
9 »Soko Bira, Gde Će Naći Mira« 2:58
10 »Oj, Mori Vrbo, Zelena« 2:24
11 »Svu Noć Mi Sanak Ne Dodje« 5:01
12 »Kiša Pada, Trava Raste« 2:08
13 »Gusta Mi Magla Padnala« 2:22
Central Serbia • Centralna Srbija
14 Četiri Igre: Stara Šetnja, Zavrzlama, Šiljčići, Poljanka 4:13
15 Tri Igre: Cigančica, Stara Vranjanka, Zavrzlama 2:46
16 Dve Igre: Gajdica, Šareno Oro 2:30
17 Sedam Igara Iz Levča: Prolomka, Sekuričanka, Sitniš, Ostroljanka, Resavka, Šarićevo Kolo, Poljanka 6:34
South Serbia • Južna Srbija
18 Pesma »Sadila Moma Lojze« 3:12
19 Kasapsko Kolo 2:47
20 Skomraška Igra 2:15
21 Devojačko Kolo 2:31
Uma gravação de As Quatro Estações melhor do que esta de Carmignola + Marcon vai ser difícil…. Dia destes postei Haydn, com seu magnífico oratório “As Estações”, em homenagem à mudança de estação. Como ainda estamos vivenciando essa mudança de estação resolvi trazer essa gravação que particularmente é a minha favorita dentre as tantas existentes no mercado atualmente. Carmignola é um dos grandes violinistas da atualidade, e um dos maiores especialistas no violino barroco, e contando com a cumplicidade de Andrea Marcon e a excelente Venice Baroque Orquestra, dá um show de talento, versatilidade e técnica. Tudo bem, ele comete algumas liberdades que podem assustar alguns fãs mais fanáticos de Vivaldi, mas adoro esse CD em seu conjunto.
Para se ouvir em uma manhã como a de hoje, tipicamente de outono: temperatura agradável, sol ainda não tão forte e um ventinho frio, que nos deixa com vontade de voltar para a cama.
Antonio Vivaldi (1678-1741): Le quattro stagioni + 3 Concerti (Carmignola, Venice Baroque Orchestra, Marcon)
La Primavera • Spring • Der Frühling • Le Printemps – Concerto No. 1 In E Major, Op. 8, No. 1, RV 269 (E-Dur / En Mi Majeur / In Mi Maggiore)
I. Allegro 3:19
II. Largo 2:18
III. Allegro 3:36
L’Estate • Summer • Der Sommer • L’Été – Concerto No. 2 In G Minor, Op. 8, No. 2, RV 315 (G-Moll / En Sol Mineur / In Sol Minore)
I. Allegro Non Molto 4:57
II. Adagio 2:18
III. Presto 2:15
L’Autunno • Autumn • Der Herbst • L’Automne – Concerto No. 3 In F Major, Op. 8, No. 3, RV 293 (F-Dur / En Fa Majeur / In Fa Maggiore)
I. Allegro 4:34
II. Allegro Molto 3:21
III. Allegro 2:49
L’Inverno • Winter • Der Winter • L’Hiver – Concerto No. 4 In F Minor, Op. 8, No. 4, RV 297 (F-Moll / En Fa Mineur / In Fa Minore)
I. Allegro Non Molto 3:04
II. Largo 1:47
III. Allegro 2:39
3 Violin Concertos (Premiere Recording):
Concerto In E-Flat Major, RV 257 (Es-Dur / En Mi Bémol Majeur / In Mi Bemolle Maggiore)
I. Andante Molto E Quasi Allegro 4:25
II. Adagio 2:32
III. Allegro 2:58
Concerto In B-Flat Major, RV 376 (B-Dur / En Si Bémol Majeur / In Si Bemolle Maggiore)
I. Larghetto. Andante 4:25
II. Andante 2:24
III. Allegro 2:56
Concerto In D Major, RV 211 (D-Dur / En Ré Majeur / In Re Maggiore)
I. Allegro Non Molto 5:15
II. Larghetto 3:22
III. Allegro 5:29
Giuliano Carmignola – Baroque Violin
Andrea Marcon – Harpsichord, Organ & Conductor
Venice Baroque Orquestra
O horror, o horror… Para nostálgicos — detesto-os! — que negam-se a reciclar as versões que ouviram no passado: exato, a gravação de Richter. Meu colega Ciço Villa-Lobos me presenteou com a gravação através da qual tomei meu primeiro contato com O Messias, lá no começo dos anos 70. Karl Richter era a maior das maravilhas. Esta gravação e a da Missa em Si Menor de Bach que ele fez com a Orquestra Bach de Munique eram referências absolutas e imbatíveis. Porém, nada envelheceu tanto quando os registros de música barroca daqueles anos e dos anteriores. Suas sonoridades são encorpadas demais, modernas demais, potentes demais. Com o passar dos anos, a música historicamente informada, com suas belas sonoridades rarefeitas, tomaram conta do mundo e de meu cérebro. Mas há quem ainda goste desses monstros jurássicos. Eu fora!
Georg Friedrich Händel (1685-1759): O Messias (Karl Richter)
Disc: 1
1. Symphony (Grave-Allegro Moderato)
2. Accompagnato (Tenor): Comfort Ye My People
3. Aria (Tenor): Ev’ry Valley Shall Be Exalted
4. Chorus: And The Glory Of The Lord Shall Be Revealed
5. Accompagnato (Bass): Thus Saith The Lord Of Hosts
6. Aria (Bass): But Who May Abide The Day Of His Coming
7. Chorus: And He Shall Purify
8. Recitative (Contralto): Behold, A Virgin Shall Conceive/Aria (Contralto): O Thou That Tellest Good
9. Chorus: O AThou That Tellest Good Tidings
10. Accompagnato (Bass): For Behold, Darkness Shall Cover
11. Aria (Bass): The People That Walked In Darkness
12. Chorus: For Unto Us A Child Is Born
13. Pifa (Pastoral Symphony)
14. Recitative (Soprano): There Were Shepherds Abiding In The Fields
15. Chorus: Glory To God In The Highest
16. Aria (Soprano): Rejoice Greatly, O Daughter Of Zion
17. Recitative (Contralto): Then Shall The Eyes Of The Blind /Duet: (Contralto, Soprano): He Shall Feed
18. Chorus: His Yoke Is Easy, His Burthen Is Light
19. Chorus: Behold The Lamb Of God
20. Aria (Contralto): He Was Despised
21. Chorus: Surely, He Hath Borne Our Griefs
Disc: 2
1. Chorus: And With His Stripes We Are Healed
2. Chorus: All We Like Sheep Have Gone Astray
3. Accompagnato (Tenor): All They That See Him
4. Chorus: He Trusted In God
5. Accompagnato (Tenor): Thy Rebuke Hath Broken His Heart
6. Arioso (Tenor): Behold, And See If There Be Any Sorrow
7. Accompagnato (Tenor): He Was Cut Off Out Of The Land/ Aria (Tenor): But Thou Didst Not leave His So
8. Chorus: Lift Up Your Heads, O Ye Gates
9. Recitative (Tenor): Unto Which Of The Angels/Chorus: Let All The Angels Of God Worship Him
10. Aria (Contralto): Thou Are Gone Up On High
11. Chorus: The Lord Gave The Word
12. Aria (Soprano): How Beautiful Are The Feet
13. Arioso (Tenor): Their Sound Is Gone Out
14. Aria (Bass): Why Do The Nations So Furiously Rage
15. Chorus: Let Us Break Their Bonds Asunder
16. Recitative (Tenor): He That Dwelleth In Heaven/Aria (Tenor): Thou Shalt Break Them
17. Chorus: Hallelujah
18. Chorus: Since By Man Came Death
19. Accompagnato (Bass): Behold, I Tell You A Mystery/Aria (Bass): The Trumpet Shall Sound
20. Recitative (Contralto): Then Shall Be Brought To Pass/Duet (Contralto, Tenor): O Death, Where Is Th
21. Aria (Soprano): If God Be For Us
22. Chorus: Worthy Is The Lamb That Was Slain
23. Chorus: Amen
Anna Reynolds
Donald McIntyre
Edgar Krapp
Helen Donath
Gordon Webb
Stuart Burrows
Hedwig Bilgram, órgão
London Philharmonic Orchestra
Karl Richter
Em 1703, em Arnstadt, aos 18 anos, meu pai, o imenso Johann Sebastian Bach, tomou posse do cargo de organista da igreja de St. Boniface. Durante sua gestão, fez uma viagem a Lübeck (uma jornada de 300 Km que fez a pé) para ouvir e receber conselhos do grande organista Dietrich Buxtehude. Era para ficar quatro meses com Bux, mas meu pai ficou cinco… Tal descumprimento o fêz perder o emprego e ele foi obrigado procurar outro, encontrando-o em Mülhausen, em 1706. Neste ano ele casou-se com sua prima, Maria Bárbara, que não cheguei a conhecer, tendo apenas tomado contato com Anna Magdalena, sua segunda esposa, mas essa é outra história. (Obs.: há uma correção nos comentários escrita pela filha de titio Bux.)
Buxtehude foi reconhecido principalmente como organista, mas foi bem mais do que isto. Em 1658, Buxtehude assume a função de seu pai, também organista, na igreja em Hälsingburg em 1658 e, em 1660 vai para Helsingor, e, posteriormente, para Lübeck, na Alemanha, onde é nomeado Werkmeister e organista da Marienkirche em 11 de abril de 1668, após concorrido concurso. Casa-se, em agosto desse ano, com Anna Margarethe Tunder, filha de Franz Tunder, seu antecessor nesta igreja. Esse era o costume da época, no qual o sucessor do organista da igreja deveria se casar com a filha do seu antecessor. A partir daí, e nos próximos 40 anos, Buxtehude entraria na parte mais prolífica de sua carreira, principalmente considerando que sua obra era praticamente nula até então.
Buxtehude ganha prestígio com a retomada da tradição dos Abendmusik, que eram saraus vespertinos organizados na igreja, idealizados por seu antecessor inicialmente apenas como entretenimento para os homens de negócios da cidade, previstos para ocorrerem em cinco domingos por ano, precedendo o Natal. Mas Buxtehude ampliou grandemente o escopo destes saraus e para eles compôs algumas de suas melhores obras, em forma de cantata, das quais se preservam cerca de 120 em manuscrito, com textos retirados da Bíblia, dos corais da tradição Protestante e mesmo da poesia secular. Também dedicou-se a outros gêneros, como solos para órgão (variações corais, canzonas, toccatas, prelúdios e fugas) e os concertos sacros. Todos os oratórios se perderam, mas guardam-se os registros de que existiram. Sem esquecer de Bach, em diversas ocasiões, foi visitado por compositores promissores da época, como Haendel e Mattheson, que o procuravam principalmente quanto à sua fama de organista.
Buxtehude é um compositor fundamental do barroco alemão. Foi uma espécie de pai espiritual de Bach. As obras deste CD são uma prova disso. Não pensem que as 30 Variações das Goldberg mais as duas árias não tenham nada a ver com as 32 variações da La Capricciosa. Ouçam esta obra e depois voltem às Goldberg. Está lá o agradecimento de meu pai ao grande Bux.
Dietrich Buxtehude (1637-1707): Obras para Cravo (Glen Wilson)